Πού μπορεί να νιώσει κάποιος ότι βρίσκεται στην Ελλάδα
Σε όλες τις περιοχές της Ιταλίας μπορείς να νιώσεις σαν να είσαι στην Ελλάδα, αλλά σε συγκεκριμένες μπορείς να μιλήσεις και ελληνικά.
Μία από τις φράσεις που συνηθίζουμε να λέμε είναι ότι «παντού θα βρεις έναν Ελληνα». Και παίζει πολύ σοβαρά να ισχύει. Σε συγκεκριμένες περιοχές της Ιταλίας, πάντως, δεν θα βρεις μόνο Ελληνα, αλλά και Ιταλούς που μιλάνε ελληνικά. Ιταλούς που δηλώνουν ότι είναι και Ελληνες. Και για πολλούς εξ αυτών ισχύει όντως κάτι τέτοιο. Πρόκειται, όπως καταλαβαίνει κανείς, για την Magna Grecia, για τις περιοχές με έντονο το ελληνικό στοιχείο. Περιοχές στις οποίες καταλαβαίνουν ελληνικά και μπορούν να τα μιλήσουν κιόλας. Προφανώς όχι για να κάνουν… οικονομικοπολιτική ανάλυση, αλλά για να ανταλλάξουν δυο κουβέντες.
Αυτό μπορεί να το συναντήσει κανείς στην Καλαβρία ή και στην Απούλια. Η χερσόνησος του Σαλέντο, για παράδειγμα, είναι μια… μικρή Ελλάδα. Οχι τυχαία, άλλωστε, υπάρχει και η πόλη Grecia Salentina. Όχι τυχαία, επίσης, μπορεί να συναντήσει κανείς χωριό που ονομάζεται Calimera. Στα χωριά της Κάτω Ιταλίας, στα χωριά του Σαλέντο, της Καλαβρίας, μπορεί να βρει κανείς δρόμους με ελληνικές ονομασίες. Ή χωριά με ελληνικές ονομασίες. Ή διπλές. Μία ελληνική, μία ιταλική. Δεν είναι τυχαίο, στο κάτω-κάτω, το γεγονός ότι σε αυτές τις περιοχές, στα σχολεία διδάσκονται και τα ελληνικά.
Είναι ένας τρόπος για να διατηρηθεί η παράδοση, να παραμείνει ζωντανός ο δεσμός με το παρελθόν. Γι’ αυτό και σε χωριά της Καλαβρίας οι κάτοικοι έχουν βγάλει ακόμη και ελληνικά τραγούδια. Οπως, για παράδειγμα, το γνωστό «Kalinifta», δηλαδή «Καληνύχτα», που είναι παραδοσιακό τραγούδι της Κάτω Ιταλίας. Παραδοσιακό τραγούδι μιας περιοχής της Ιταλίας που αγαπάει τα ελληνικά και την Ελλάδα. Και γι’ αυτό οι κάτοικοί της αισθάνονται ότι ανήκουν, κατά το ήμισυ, σε αυτή.
Σε όλες τις περιοχές της Ιταλίας μπορείς να νιώσεις σαν να είσαι στην Ελλάδα, αλλά σε συγκεκριμένες μπορείς να μιλήσεις και ελληνικά.
Μία από τις φράσεις που συνηθίζουμε να λέμε είναι ότι «παντού θα βρεις έναν Ελληνα». Και παίζει πολύ σοβαρά να ισχύει. Σε συγκεκριμένες περιοχές της Ιταλίας, πάντως, δεν θα βρεις μόνο Ελληνα, αλλά και Ιταλούς που μιλάνε ελληνικά. Ιταλούς που δηλώνουν ότι είναι και Ελληνες. Και για πολλούς εξ αυτών ισχύει όντως κάτι τέτοιο. Πρόκειται, όπως καταλαβαίνει κανείς, για την Magna Grecia, για τις περιοχές με έντονο το ελληνικό στοιχείο. Περιοχές στις οποίες καταλαβαίνουν ελληνικά και μπορούν να τα μιλήσουν κιόλας. Προφανώς όχι για να κάνουν… οικονομικοπολιτική ανάλυση, αλλά για να ανταλλάξουν δυο κουβέντες.
Αυτό μπορεί να το συναντήσει κανείς στην Καλαβρία ή και στην Απούλια. Η χερσόνησος του Σαλέντο, για παράδειγμα, είναι μια… μικρή Ελλάδα. Οχι τυχαία, άλλωστε, υπάρχει και η πόλη Grecia Salentina. Όχι τυχαία, επίσης, μπορεί να συναντήσει κανείς χωριό που ονομάζεται Calimera. Στα χωριά της Κάτω Ιταλίας, στα χωριά του Σαλέντο, της Καλαβρίας, μπορεί να βρει κανείς δρόμους με ελληνικές ονομασίες. Ή χωριά με ελληνικές ονομασίες. Ή διπλές. Μία ελληνική, μία ιταλική. Δεν είναι τυχαίο, στο κάτω-κάτω, το γεγονός ότι σε αυτές τις περιοχές, στα σχολεία διδάσκονται και τα ελληνικά.
Είναι ένας τρόπος για να διατηρηθεί η παράδοση, να παραμείνει ζωντανός ο δεσμός με το παρελθόν. Γι’ αυτό και σε χωριά της Καλαβρίας οι κάτοικοι έχουν βγάλει ακόμη και ελληνικά τραγούδια. Οπως, για παράδειγμα, το γνωστό «Kalinifta», δηλαδή «Καληνύχτα», που είναι παραδοσιακό τραγούδι της Κάτω Ιταλίας. Παραδοσιακό τραγούδι μιας περιοχής της Ιταλίας που αγαπάει τα ελληνικά και την Ελλάδα. Και γι’ αυτό οι κάτοικοί της αισθάνονται ότι ανήκουν, κατά το ήμισυ, σε αυτή.
Πηγή:italians.gr