Ίσως έχετε δει τη φανταστική ταινία «The Birds» του Άλφρεντ Χίτσκοκ . Υποτίθεται ότι βασίζεται σε ένα διήγημα της Γαλλίδας συγγραφέα Daphne Du Maurier, με την συνταρακτική ιστορία του πώς ο πληθυσμός μιας μικρής παραλιακής πόλης στις ΗΠΑ δέχτηκε ξαφνικά στη βάναυση επίθεση πουλιών.
Γνωρίζατε όμως ότι ο Χίτσκοκ δεν βασίστηκε μόνο στο βιβλίο του συγγραφέα; Γνωρίζατε ότι αυτό που παρουσιάστηκε στην ταινία συνέβη πραγματικά ;
Το καλοκαίρι του 1961, όταν τα πουλιά στράφηκαν εναντίον των ανθρώπων
Ήταν μια Παρασκευή στο Monterey Bay, νότια του Σαν Φρανσίσκο. Μια Παρασκευή της 18ης Αυγούστου 1961 όταν ο κόσμος ετοιμαζόταν για το Σαββατοκύριακο. Μια μέρα με ψώνια, βόλτες στην παραλία, παιχνίδι με τα παιδιά στα πάρκα... μια συνηθισμένη καλοκαιρινή μέρα που ο ήλιος και η ηρεμία πλημμύριζαν τα πάντα. Όμως κάτι έγινε.
Ξαφνικά, τα ΜΜΕ της χώρας άρχισαν να αναφέρουν κάτι ανεξήγητο. «Οι γλάροι έχουν τρελαθεί», είπαν, «επιτίθενται στον πληθυσμό, εκτοξεύονται εναντίον παιδιών και ενηλίκων σαν αληθινοί καμικάζι». Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που ανακοινώθηκε στο ραδιόφωνο εκείνη την εποχή.
Οι γλάροι ορμούσαν και χτυπούσαν με υπερβολική δύναμη με το ράμφος τους όλους όσους διέσχιζαν το μονοπάτι τους, έσπαγαν τζάμια και έμπαιναν σε σπίτια, προκαλώντας έναν ακατανόητο πανικό. Οι αρχές συνέστησαν στους ανθρώπους να αναζητήσουν καταφύγιο στα σπίτια τους και να μην βγαίνουν έξω για κανένα λόγο. Η επίθεση κράτησε μια ολόκληρη μέρα.
Την επόμενη μέρα, οι άνθρωποι εγκατέλειψαν και πάλι τα σπίτια τους. Κάποιοι τραυματίστηκαν, άλλοι τρομοκρατημένοι και όλοι με μια έκφραση απόλυτου φόβου έβλεπαν τα άψυχα σώματα εκατοντάδων γλάρων στο έδαφος στη μικρή πόλη.
Το καλοκαίρι του 1961, όταν τα πουλιά στράφηκαν εναντίον των ανθρώπων
Ήταν μια Παρασκευή στο Monterey Bay, νότια του Σαν Φρανσίσκο. Μια Παρασκευή της 18ης Αυγούστου 1961 όταν ο κόσμος ετοιμαζόταν για το Σαββατοκύριακο. Μια μέρα με ψώνια, βόλτες στην παραλία, παιχνίδι με τα παιδιά στα πάρκα... μια συνηθισμένη καλοκαιρινή μέρα που ο ήλιος και η ηρεμία πλημμύριζαν τα πάντα. Όμως κάτι έγινε.
Ξαφνικά, τα ΜΜΕ της χώρας άρχισαν να αναφέρουν κάτι ανεξήγητο. «Οι γλάροι έχουν τρελαθεί», είπαν, «επιτίθενται στον πληθυσμό, εκτοξεύονται εναντίον παιδιών και ενηλίκων σαν αληθινοί καμικάζι». Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που ανακοινώθηκε στο ραδιόφωνο εκείνη την εποχή.
Οι γλάροι ορμούσαν και χτυπούσαν με υπερβολική δύναμη με το ράμφος τους όλους όσους διέσχιζαν το μονοπάτι τους, έσπαγαν τζάμια και έμπαιναν σε σπίτια, προκαλώντας έναν ακατανόητο πανικό. Οι αρχές συνέστησαν στους ανθρώπους να αναζητήσουν καταφύγιο στα σπίτια τους και να μην βγαίνουν έξω για κανένα λόγο. Η επίθεση κράτησε μια ολόκληρη μέρα.
Την επόμενη μέρα, οι άνθρωποι εγκατέλειψαν και πάλι τα σπίτια τους. Κάποιοι τραυματίστηκαν, άλλοι τρομοκρατημένοι και όλοι με μια έκφραση απόλυτου φόβου έβλεπαν τα άψυχα σώματα εκατοντάδων γλάρων στο έδαφος στη μικρή πόλη.
Η έμπνευση του Άλφρεντ Χίτσκοκ
Ο Χίτσκοκ δεν δίστασε . Αμέσως κάλεσε τις αρχές από το σπίτι του στο Scott Valley και ζήτησε αναφορά για όλα όσα συνέβησαν. Είχε ήδη υλικό για μια νέα ταινία. Ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι συνέβαινε ακριβώς αυτό που αφηγήθηκε η Daphne du Maurier στη μικρή της ιστορία, μια ιστορία που κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει και που του έδωσε μια ασύγκριτη ευκαιρία.
Οι εφημερίδες ανέφεραν ότι η επίθεση οφειλόταν σε ομίχλη, μια πυκνή ομίχλη που αποπροσανατόλιζε τα πουλιά. Αλλά σε αυτή την εκδοχή που κανείς δεν πίστευε, προστέθηκε μια άλλη ακόμα πιο συγκλονιστική. Στο επιστημονικό περιοδικό «Nature Geoscience», εξηγήθηκε ότι η επίθεση των πτηνών οφειλόταν στην «αμνησιακή τοξίνη των μαλακίων». Είναι ένας τύπος ουσίας που παράγεται φυσικά από κόκκινα φύκια και περνά στα μαλάκια και τα ψάρια που τρέφονται με αυτά τα φύκια.
Όταν οι γλάροι με τη σειρά τους τράφηκαν με αυτά τα ψάρια, πέρασε στους οργανισμούς τους και τους προκάλεσε μεγάλη επιθετικότητα, έλλειψη ελέγχου, σύγχυση και τέλος, θάνατο.
Αλήθεια ή όχι, κάτι τέτοιο δεν έχει ξαναγίνει. Από όσα έγιναν, μόνο ο Χίτσκοκ μας άφησε την υπέροχη και αξέχαστη κινηματογραφική του μαρτυρία.
Πηγή:supercurioso.com